பற்றற்றான் பற்றினை பற்றுக.....

பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை அப்பற்றை
பற்றுக பற்று விடற்கு... என்பது திருக்குறள் வரிகள்
பற்றில்லாத பரமனின் பற்றை நாம் பற்றிக் கொள்ள வேண்டும். எதற்காக??? பற்றில்லாமல் வாழவேண்டும் என்பதற்காக...... என்பதே அக்குறளின் பொருள் . நமது பற்றுக்கள் என்ன? நாம் எதை விடுத்து எதை பற்றிக் கொள்ள வேண்டும் என்பதை பற்றிய விழிப்புணர்வே திருவருகைக் காலத்தின் இரண்டாம் ஞாயிறாகிய இன்று இறைவன் நமக்கு விடுக்கும் அழைப்பு. இன்றைய ஞாயிறு திருமுழுக்கு யோவான் ஞாயிறு என்று அழைக்கப்படுகிறது . காரணம் இயேசுவின் முன்னோடியாக இருந்து அவருக்கு முன் வழியை ஆயத்தம் செய்தவர்களில் முதன்மையானவர் திருமுழுக்கு யோவான். எனவே தான் இயேசு பிறப்புக்கு நம்மை நாமே தயாரித்துக் கொண்டிருக்கும் இந்நாட்களில் யோவானின் பற்றற்றை வாழ்வை நாமும் முன்மாதிரிகையாகக் கொண்டு வாழ அழைக்கின்றன இன்றைய வாசகங்கள்.
திருமுழுக்கு யோவான் ஒட்டக முடியை ஆடையாக அணிந்திருந்தார், வெட்டுக்கிளியையும் காட்டுத்தேனையும் உணவாக உண்டு வந்தார், பாலைவனத்தில் தங்கி வாழ்ந்துவந்தார் என்பது எல்லாம் நாமறிந்த ஒன்றே. இன்றைய நாளில் அவர் துறந்த பற்றுகளைப் பற்றி அறிந்து அவர் போல பற்றற்றவர்களாய் வாழ் முற்படுவோம். உறவுப்பற்று, ஊர்ப்பற்று, குலப்பற்று இவை மூன்றையும் துறந்தவர் திருமுழுக்கு யோவான் என்ற தலைப்புக்களின் கீழ் சிந்திக்க உங்களை அழைக்கின்றேன்.
உறவுப்பற்றைத் துறந்தவர்:
        வயது முதிர்ந்த காலத்தில் செக்கரியா, எலிசபெத் என்னும் பெற்றோருக்கு மகனாகப் பிறந்தவர். எனவே ஒட்டுமொத்த பாசத்தையும் அவர் மேல் காண்பித்திருப்பர் அவர் தம் பெற்றோர். உற்றார் உறவினர்கள் என அனைவரின் கண்களுக்கும் விலைமதிக்கப்பட முடியாத ஒரு பெரும்பொருளாக இருந்திருப்பார். கடவுளின் அருளால் பிறந்தவர், இவர் வாழ்வு எப்படி இருக்குமோ என்ற எல்லோரின் எதிர்பார்ப்பினால் நிறைந்ததாய் இவரின் வாழ்வு இருந்திருக்கும் . இருப்பினும் அதை அனைத்தையும் துறந்து, வாழத்துணிகிறார். இவரைப் போல நம்மால் நம் உறவுகளை இறைவனுக்காய் இறைப்பணிக்காய் துறக்க முடியுமா? துறத்தல் என்பது முழுமையாக துறப்பது..... திருமுழுக்கு யோவான் போல. நாமும் துறக்கிறோம் நமது உறவுகளை. எப்போது??? நமக்கு பிடிக்காத செயல்களை அவர்கள் செய்யும் போது.. நமது கருத்துடன் ஒத்துப் போகாதபோது.... நாம் நினைத்தது போல் அவர்கள் நடக்காத போது.... இப்படி தான் நாம் நம் உறவுகளை  துறக்கிறோம். செல்வம், பதவி, புகழ் இவற்றை முன்னிருத்தி  தான் இப்போதைய நமது உறவுகள் எல்லாம் புதுப்பிக்கப்படுகின்றன. அவர்களுடனான உறவு வலுப்பட எதை வேண்டுமானாலும் செய்யத் தயாராயிருக்கிறோம். நம்மை விரும்புபவர்களின் மாண்பை உணராது, நாம் விரும்புபவர்களை நாடி தேடி ஓடுகிறோம். இந்தப்பற்றினை துறக்கச்சொல்கிறார் இறைவன். என் பெயரால் நீங்கள் எதைத் துறந்தீர்களோ அதை நூறு மடங்காகப் பெற்றுக் கொள்வீர்கள் என்கிறார் இறைவன். திருமுழுக்கு யோவான் போல நமது வாழ்வின் நோக்கம் என்ன என்பதை அறிந்து அதற்கு தடையாக இருப்பவற்றை தாண்டி செல்ல அருள் வேண்டுவோம்.
ஊர்ப்பற்றைத் துறந்தவர்:
சொந்த நாட்டை விட்டு அயல் நாட்டில் பிழைப்பிற்காக இருக்கும் நபர்களுக்கு தெரியும் தன் சொந்த ஊரின் அருமை. உற்றார் உறவினர், ஊரார் என மகிழ்வினை அள்ளித்தரும் அத்தனை சொந்தங்களையும் விட்டு தனியே வாழ்வது என்பது வெறுமை.. இத்தகைய தனிமையை தானே தேடிச்செல்கிறார் திருமுழுக்கு யோவான். தான் வளர்ந்து மகிழ்ந்த ஊர். தன்னுடன் விளையாடி திரிந்த நண்பர்கள் கூட்டம், பார்த்து பரவசம் அடைந்த ஊரின் எழில் மிகு இடங்கள் என அனைத்தையும் துறந்து பாலைவனத்திற்கு செல்கிறார். இருத்தலிலிருந்து இல்லாமைக்கு தன்னை அழைத்துச்செல்கிறார். செழுமையிலிருந்து வெறுமைக்கு செல்கிறார். இத்தகைய வெறுமையும் தனிமையும் தன்னை தன்னுடைய இலக்கை நோக்கி இட்டுச்செல்லும் என்று நம்புகிறார். சிறுவயதில் தன் ஊர் மக்களை  தான் தேடிச்சென்று பார்த்து மகிழ்ந்த காலம் போய் . இப்போது தான் தனியே சென்று அவர்களை தன்னிடம் வரவழைக்கிறார். இது என் ஊர் என்று சொன்ன காலம் கடந்து , இவன் எங்கள் ஊர்க்காரன் என்று பெருமைப்படும் அளவுக்கு மாற்றம் பெருகின்றார். நம்மால் நம் ஊர் மகிழ்கின்றதா? இல்லை நம் ஊரால் ஊர் மக்களால் நாம் மகிழ்வடைகின்றோமா சிந்தித்து செயல்படுவோம்.
குலப்பற்றைத் துறந்தவர்:
      தந்தை செக்கரியா எருசலேம் ஆலயத்தில் குருவாகப் பணியாற்றியவர். தந்தை பணியை மகன்கள் செய்வது வழக்கம். ஆனால் திருமுழுக்கு யோவான் குருவாக தன்னை , தனது பணியை ஆலயத்திற்குள் மட்டும் நிறுத்திவைக்க நினைக்கவில்லை. அவர் நினைத்து இருந்தால், செல்வ வளத்துடனும் புகழ் மரியாதையுடனும் எருசலேம் தேவாலயத்தில் பணியாற்றி இருக்கலாம். ஆனால் அதற்கு மாறாக ஊரை விட்டு வெளியே உள்ள மக்களும் தன்னை நாடி வர வேண்டும், தான் கூறும் அறிவுரையின்படி நடந்து மனமாற்றம் அடைய வேண்டும் என விரும்புகின்றார். அதன்படி தன்னுடைய குலத்தொழிலை விட்டு இறைப்பணியாற்ற செல்கிறார். நாம் எப்படி??? நல்ல வேலை, கை நிறைய பணம், கொஞ்சம் புகழ், வீடு நிலம் நகை .... இதோடு நமது வாழ்க்கை நிறைவடைந்துவிட்டது என்று எண்ணுகிறோமா??? இவை அனைத்தும் உண்மையில் நமக்கு நிறைவுதந்துவிடுமா??? இதுதான் எனது வாழ்க்கை என்று எண்ணி ஒரு குறுகிய வட்டத்திற்குள் நம் வாழ்க்கையை நாம் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கின்றோமா ???சிந்திப்போம்
திருமுழுக்கு யோவானின் பற்றற்ற வாழ்வை பற்றி தியானித்துக் கொண்டிருக்கக்கூடிய இவ்வேளையில் அவரைப் போல நாமு பற்றற்றவர்களாய் வாழ முற்படுவோம். இன்றைய தினம் ஏற்றப்பட்ட திருவருகைக்காலத்தின் இரண்டாம் மெழுகுதிரி நம் வாழ்வில் இருக்கும் தேவையற்ற பற்றுக்களை பற்றி எரியச் செய்யட்டும். இதன் மூலம் பற்றில்லாத பரமன் மேல் தூய்மையான பற்று கொண்டவர்களாக வாழ முற்படுவோம். அப்போது நமது தீய எண்ணங்கள் என்னும் பள்ளத்தாக்குகள் நல்லெண்ணங்களால் நிரப்பப்படும். மலை குன்றென திகழும் நமது மேட்டிமை குணம், தாழ்ச்சி என்னும் பண்பால் தாழ்த்தப்படும். கோணலான நமது வாழ்வு முறை அவரின் வழிகாட்டுதலால் நேரானதாக மாறும். கரடுமுரடான நமது மனம் சமாதானமானதாக மாறும் எனவே ஆண்டவருக்காக நமது வழியை ஆயத்தம் செய்ய பாதையை செம்மைப்படுத்த, பற்றற்றான் பற்றின் மேல் பற்று கொண்டு வாழ்வோம் ... இறையருள் என்றும் நம்மோடும் நம் குடும்பத்தார் அனைவர் மீதும் இருப்பதாக ஆமென்.            

காத்திருக்கின்றோமா? யாருக்காக?

                          திருவருகைக்காலம் முதல் ஞாயிறு
"கொன்னூர்த் துஞ்சினும் யாந்துஞ்சலமே" என்பது குறுந்தொகை பாடல் வரிகளில் ஒன்று. தலைவனுக்காக காத்திருக்கும் தலைவியோடு சேர்ந்து வருந்தும் தோழியின் கூற்று இது. ஊரே தூங்கியிருந்தாலும் நாம் மட்டும் தூங்காது தலைவனுக்காக காத்திருக்கிறோம் என்பதே இப்பாடலின் பொருள் . நாமும் நமது தலைவன் இயேசுவுக்காக காத்திருக்கும் தருணம் தான் இத்திருவருகைக்காலம். இக்காலம் முழுதும் அனைவர் மனதிலும் ஒரு இனம் புரியாத மகிழ்ச்சி . காரணம் கிறிஸ்து பிறப்பு பெருவிழா. நான்கு வாரத்தயாரிப்பில் ஒவ்வொரும் வாரமும் ஒரு வேலை என்று பிரித்து விழாவினை சிறப்பிப்போம். உதாரணத்திற்கு குடில் தயார் செய்தல், வீட்டை வெள்ளை அடித்து புதுப்பித்தல், பலகாரம் செய்தல் புதுத்துணி எடுத்தல் என்று பல வேளைகளை நாம் முன் தயாரிப்பாக செய்வோம். இவை மட்டும் போதுமா? நமது முன்னேற்பாடுகளும் காத்திருப்புக்களும் வெளிப்புறத் தயாரிப்புக்களாக மட்டுமே இருந்துவிடக் கூடாது. அதையும் தாண்டி நமது காத்திருப்பு தனிப்பட்டதாக, உள்ளம் சார்ந்ததாக இருக்க வேண்டும் என்று அழைக்கிறார் இறைவன்.
இப்போதெல்லாம் காத்திருப்பு என்பது அடியோடு இல்லாமல் போய்விட்டது. பசித்த பின் சமைத்து உண்ட காலம் போய், துரித உணவு கடைகளில் வரிசையில் நிற்கும் காலமாகிவிட்டது. பேருந்திற்கு காத்திருந்த காலம் போய், மகிழுந்து வண்டிகளை நாடும் காலம் வந்துவிட்டது. சிலர் பொழுதை போக்குவதற்காக பார்க்கும் காணொளிகளைக் கூட நிதானமாக காத்திருந்து பார்ப்பது கிடையாது. எவ்வளவு நேரம், கடைசியில் எப்படி இக்காணொளி முடிகிறது என்பதை முங்கூட்டியே அறிய, சிகப்பு வரியை கடைசி வரை இழுத்து பார்த்துவிடுவது. ஏனெனில் எல்லாமே நமக்கு உடனடியாக நடக்க வேண்டும். பிறப்பு வளர்ப்பு,  உணவு, படிப்பு, வேலை, வருமானம் சொத்து என எல்லாமே துரிதமாக இருக்க வேண்டும் என நினைத்தால் இறப்பும் துரிதமாக வந்துவிடும் அபாயம் இருக்கிறது.  எனவே காத்திருப்போம் காத்திருக்க பழகுவோம்... நிற்க.....   
திருவருகைக் காலத்தின் முதல் ஞாயிற்றில் அடியெடுத்து வைத்திருக்கும் நாம் எந்த நிலை காத்திருப்பில் இருக்கின்றோம் என்பதை சிந்திக்க இன்றைய நாளும் வாசகங்களும் நமக்கு அழைப்புவிடுக்கின்றன.  நமது காத்திருப்பு எப்படிப்பட்டது? ஆர்வமுள்ள காத்திருப்பா, அணுகுமுறை காத்திருப்பா, சவாலான காத்திருப்பா,  என்னும் தலைப்புக்களில் நம்மை நாமே மதிப்பீட்டாய்வு செய்ய உங்களை அழைக்கின்றேன்.
அணுகுமுறை காத்திருப்பு:
        நமது வீடுகளுக்கு விருந்தினர்களோ உறவினர்களோ வரும்போது அவர்களுக்காக நம்மையும் நமது வீட்டையும் தூய்மை செய்யும் நிகழ்வுக்கு பொருந்தும். வருபவர்களை எப்படி வரவேற்பது , என்ன சமையல் செய்து அவர்களை நிறைவிப்பது, எப்படிப்பட்ட பரிசுப் பொருள்கள் கொடுத்து மகிழ்விப்பது, என்றெல்லாம் பலவாறாக எண்ணி அவர்களை மையமாக வைத்து நமது செயல்களை செய்வோம். (இப்போதெல்லாம் இதுபோல் இல்லை . எளிமையாக, வீட்டுக்கு வாருங்கள் என்று அழைத்து , உணவகத்திற்கு அழைத்து சென்று, விரும்பியதை தேர்ந்தெடுத்து உண்டு வீடு திரும்புதல் தான் பழக்கத்தில் பெரும்பாலும் உள்ளது ) விருந்தினர்களை மகிழ்வித்து செய்யும் இச்செயல்கள் எல்லாம் நமக்கும் அவர்களுக்குமான உறவினை பலப்படுத்த, ஆழப்படுத்துவதற்காக செய்யப்படுபவை. விவிலியத்தில் இதற்கு உதாரணம் மார்த்தா மரியாள் இவர்களின் எதிர்பார்ப்பு. இயேசுவுடனான அவர்களின் உறவினை ஆழப்படுத்த தங்களையே தயார் செய்தவர்கள் இவர்கள். சாதாரண மனிதர்களுடனான உறவிற்கே இவ்வளவு ஏற்பாடுகள் தேவைப்படுகிறதென்றால் இறைவன் அவர்தம் மகனை நம்மிடம் அனுப்ப இருக்கின்றார் . அப்படியென்றால் நமது ஆயத்த ஏற்பாடுகள் எத்துணை சிறப்பு மிக்கதாக இருக்க வேண்டும். நமது வீட்டை அல்ல, நமது மனத்தை தூய்மை செய்ய வேண்டும். நற்செயல்கள் கொண்டு அவரை வரவேற்க வேண்டும். பிறர் உதவிப் பணிகள் கொண்டு அவருக்கு மகிழ்வினை தரவேண்டும். இவ்வாறாக அவருக்கும் நமக்குமான உறவு பலப்பட ஆழப்பட தேவையான அணுகுமுறை செயல்களை செய்து அவருக்காக காத்திருக்க நம்மை அழைக்கின்றார்.
ஆர்வமுள்ள காத்திருப்பு;
          மேற்படிப்புக்காக பள்ளி கல்லூரியில் இருந்து வரும் செய்திக்காக காத்திருத்தல், திருமண நாளுக்காக காத்திருத்தல், குழந்தைக்காக காத்திருத்தல் இவை அனைத்தும் ஆர்வமுள்ள காத்திருப்பு. பெரும்பாலும் இவ்வகைக் காத்திருப்பு காலம் எல்லாம் கனவில் தான் கடந்து போகும். நான் எதிர்பார்க்கும் பள்ளி கல்லூரியில் இடம் கிடைத்தால் நன்றாக படிப்பேன். நிறைய மதிப்பெண்கள் எடுப்பேன் என்றும், இந்த திருமணம் நடந்தால் அதன் பின் நன்றாக வாழ்வேன். எல்லோரையும் அன்பு செய்து வாழ்வேன். இந்த குழந்தையை நன்றாக வளர்ப்பேன். எல்லா கலைகளையும் கற்றுக் கொடுப்பேன். என்று  கனவிலே அந்த வாழ்க்கையை பாதி வாழ்ந்துவிடுவார்கள். ஆர்வத்தோடு அதன்பின் நடக்க இருப்பவற்றை நல்லமுறையில் செய்ய காத்திருக்கும் காலம் அது. விவிலியத்தில் ஊதாரி மைந்தனின் தந்தை இதற்கு ஒரு நல்ல உதாரணம். தன் மகனின் வருகையை தூரமாக நின்று எதிர்பார்த்தார். மகன் திரும்பி வந்தவுடன் அவனது எதிர்பார்ப்பிற்கும் மேலாக அவனை அன்பு செய்து அவனுடனான உறவை புதுப்பிக்கிறார். அதனால் தான் இரக்கமுள்ள தந்தை என்று அழைக்கப்படுகின்றார். இத்தகைய காத்திருப்பு நமக்கும் நம்மைச் சார்ந்தவர்களுக்கும் மகிழ்ச்சியைக் கொடுக்கும். நாமும் நம் அன்பர் இயேசுவின் வருகைக்காக காத்திருக்கின்றோம். நமது காத்திருப்பும் அவர் வந்த பின் என்ன மாற்றம் எல்லாம் நம்முள் நிகழப்போகிறது என்ற ஆர்வத்தை மையமாக வைத்தே இருக்க வேண்டும் என இறைவன் நமக்கு அழைப்பு விடுக்கின்றார்.
சவாலான காத்திருப்பு:
    தேர்வு நாளுக்காக நம்மையே தயார் செய்தல், போட்டிகளுக்காக நம்மை ஆயத்தம் செய்தல், போன்றவை இதில் அடங்கும். எல்லாவற்றையும் படித்து தயார் செய்து இருந்தாலும் ஒருவித பய உணர்வுடனே அந்நாளை நாம் எதிர்கொள்வோம். இதை நான் எப்படியாவது நல்ல முறையில் எதிர்கொள்ள வேண்டும் என்னும் ஒரு ஆர்வத்துடன் கூடிய பயம் அதில் இருக்கும். கண்டிப்பாக வெற்றி பெற்றே தீர வேண்டும் எனும் இலட்சிய நோக்கு அதில் இருக்கும். பெரும்பாடுள்ள பெண் இதற்கு ஒரு சான்று. இயேசுவை கண்டால், அவரது ஆடையின் நுனியைத் தொட்டால் தன் நோய் நீங்கும் என்று உறுதி கொண்டாள். ஆனால் அவரை அருகில் நெருங்குவது அவளுக்கான சவால். தன்னை யாரும் பார்த்து விடக்கூடாது, ஆனாலும் ஆடையைத் தொட வேண்டும் என்று எண்ணினாள். பயத்துடனும் ஆர்வத்துடனும் இயேசுவை அணுகினாள். வெற்றி கொண்டாள். நாமும் இயேசுவை எதிர் கொண்டு காத்திருக்கின்றோம். இதனால் நமது பழைய வாழ்வு மாற்றமடையலாம். புதுவிதமான செயல்பாடுகள் நம்மில் ஏற்படலாம். நாம் இத்தகைய சவாலுக்கு தயாரா ? நமது வாழ்வில் இருக்கும் தேவையற்ற எண்ணங்களும் செயல்களும் நம்மை விட்டு நீங்க, புது மனிதனாக மாற்றமடைய சவாலை எதிர்கொண்டு நாம் காத்திருக்க இறைவன் நம்மை அழைக்கின்றார்.
இவ்வாறாக நமது காத்திருத்தல் ஆர்வமுள்ளதாக அணுகுமுறையானதாக சவாலானதாக இருக்கின்றதா என்பதை சிந்தித்து பார்க்க இன்றைய நாளும் இத்திருவருகைக்காலமும் நமக்கு அழைப்பு விடுக்கின்றது. காத்திருப்பவன் கண்டடைவான். நாம் காத்திருந்தோமானால் நாமும் கண்டடைவோம். ஆனால் எப்படி காத்திருக்கிறோம் என்பது ஒவ்வொருவரைப் பொருத்தது. காத்திருத்தல் அனுபவம் என்பது வார்த்தைகளால் விவரிக்க முடியாத ஒன்று. அதை அனுபவித்தால் மட்டுமே அந்த மகிழ்வை உணர முடியும். நாமும் காத்திருப்போம் நமது வாழ்வின் முறைகளை நல்ல முறையில் மாற்ற வரும் நம் பாலன் இயேசுவிற்காக காத்திருப்போம். நமது காத்திருப்பு இன்று முளைத்து நாளை மறையும் காளான் போன்ற திரைத்துறை, அரசியல் தலைவர்களின் வருகைக்காக இல்லாமல் நம்மை படைத்து மீட்க காத்திருக்கும் ஆண்டவனுக்காக மட்டுமே இருக்கட்டும். காத்திருப்போம் காலம் கடந்த கருணாமூர்த்திக்காக.... கொன்னூர்த் துஞ்சினும் யாந்துஞ்சலமே.... என்னும் வரிகளுக்கேற்ப காத்திருப்போம் ...... இறைவனின் அருளும் ஆசீரும் என்றும் நம்மோடும் நம் குடும்பத்தாரோடும் இருப்பதாக ஆமென்.